بیماری بورگر

در حالی که هیچ آزمایشی نمی‌تواند تأیید کند که به بیماری بورگر مبتلا هستید، پزشک احتمالاً آزمایش‌هایی را برای رد سایر بیماری‌های رایج‌تر یا تأیید سوء ظن به بیماری بورگر که توسط علائم و نشانه‌ها ایجاد شده است، تجویز می‌کند. آزمایشات ممکن است شامل موارد زیر باشد:

آزمایشات خون

آزمایش خون برای جستجوی مواد خاص می‌تواند شرایط دیگری را که ممکن است علائم و نشانه‌های مشابهی ایجاد کند را رد کند. به عنوان مثال، آزمایش خون می تواند به رد بیماری های خود ایمنی مانند اسکلرودرمی یا لوپوس، اختلالات لخته شدن خون و دیابت کمک کند.

تست آلن

پزشک ممکن است یک آزمایش ساده به نام تست آلن را برای بررسی جریان خون از طریق شریان‌هایی که خون را به دست ها حمل می‌کنند، انجام دهد. در آزمایش آلن، مشت محکمی می گیرید که خون را از دست خارج می کند. پزشک بر روی شریان‌های هر طرف مچ فشار می‌آورد تا جریان خون را به دست کاهش دهد و باعث می‌شود دست رنگ طبیعی خود را از دست بدهد.

در مرحله بعد، دست خود را باز می کنید و پزشک فشار را روی یک شریان و سپس شریان دیگر آزاد می‌کند. سرعت بازگشت رنگ به دست ممکن است نشانه ای کلی در مورد سلامت عروق باشد. جریان آهسته خون در دست ممکن است نشان دهنده مشکلی مانند بیماری بورگر باشد.

آنژیوگرافی

آنژیوگرافی به مشاهده وضعیت شریان ها کمک می کند. آنژیوگرافی را می توان به صورت غیر تهاجمی با استفاده از سی تی اسکن یا ام آر آی انجام داد.

یا ممکن است با کشیدن کاتتر به داخل شریان انجام شود. در طی این روش، رنگ مخصوص به داخل شریان تزریق می‌شود و پس از آن می‌توانید یک سری عکس‌برداری سریع با اشعه ایکس قرار دهید. این رنگ کمک می کند تا هر گونه انسداد شریان در تصاویر راحت تر دیده شود.

پزشک ممکن است آنژیوگرافی از هر دو دست و پاها را تجویز کند - حتی اگر علائم و نشانه های بیماری بورگر را در تمام اندام های خود نداشته باشید. بیماری بورگر تقریباً همیشه بیش از یک اندام را تحت تأثیر قرار می دهد، بنابراین ممکن است علائم و نشانه هایی در سایر اندام ها وجود داشته باشد، این آزمایش ممکن است علائم آسیب را تشخیص دهد.

رفتار

ترک سیگار

اگرچه هیچ درمانی نمی تواند بیماری بورگر را درمان کند، اما مؤثرترین راه برای جلوگیری از بدتر شدن بیماری، ترک استفاده از تمام محصولات تنباکو است. حتی چند نخ سیگار در روز می تواند بیماری را بدتر کند.

پزشک می تواند مشاوره داده و داروهایی را برای کمک به ترک سیگار و جلوگیری از تورم رگ های خونی توصیه کند. شما باید از محصولات جایگزین نیکوتین خودداری کنید زیرا آنها نیکوتین را تامین می کنند که بیماری بورگر را فعال می کند. محصولات غیر نیکوتینی وجود دارد که می توانید از آنها استفاده کنید.

گزینه دیگر برنامه ترک سیگار در منزل است. در این برنامه‌ها، برای تعداد معینی از روزها یا هفته‌ها در یک مرکز درمانی، گاهی در بیمارستان می‌مانید. در طول این مدت در جلسات مشاوره روزانه و سایر فعالیت‌ها شرکت‌ها می‌کنند تا به شما کمک کنند با این کار مقابله کنید و زندگی بدون دخانیات را بیاموزید.

سایر درمان ها

روشهای درمانی دیگر برای بیماری بورگر وجود دارد، اما کمتر از ترک سیگار موثر هستند. گزینه ها عبارتند از:

داروهایی برای گشاد کردن رگ‌های خونی، بهبود جریان خون یا حل کردن لخته های خون
فشرده سازی متناوب دست ها و پاها برای افزایش جریان خون به اندام ها
تحریک نخاع
قطع عضو، در صورت بروز یا قانقاریا

درمان های بالقوه آینده

جراحی اعصاب. جراحی برای بریدن اعصاب ناحیه آسیب دیده (جراحی سمپاتکتومی) برای کنترل درد و افزایش جریان خون، برای این روش مورد بحث است و نتایج طول مدت به خوبی مورد مطالعه قرار نگرفته است.
رشد رگهای خونی جدید. داروهایی برای رشد رگ‌های جدید (رگ‌زایی درمانی)، رویکردی که تجربی در نظر گرفته می‌شود.
Bosentan (Tracleer). این دارو برای درمان فشار خون بالا در ریه تایید شده است. این دارو جریان خون را در مطالعات کوچک روی افراد مبتلا به بیماری بورگر بهبود بخشید.
روش رگ خونی. یک کاتتر نازک که داخل رگ های خونی قرار می گیرد ممکن است رگ های خونی را باز کند و جریان خون را بازیابی کند. اگرچه این روش - درمان اندوواسکولار نامیده می شود - به طور گسترده استفاده نمی شود، اما ممکن است موثر باشد.
شیوه زندگی و درمان های خانگی
کارهایی وجود دارد که می توانید به تنهایی برای کمک به بهبود علائم خود انجام دهید، مانند:
ورزش انجام فعالیت بدنی منظم می تواند از طرق مختلفی مفید باشد، از جمله کمک به کاهش برخی از دردهای ناشی از بیماری بورگر. سعی کنید در اکثر روزهای هفته حداقل 30 دقیقه فعالیت هوازی متوسط مانند پیاده روی یا دوچرخه سواری داشته باشید.
مراقبت از پوست. اگر به بیماری بورگر مبتلا هستید مراقب انگشتان دست و پا باشید. پوست بازوها و پاهای خود را روزانه از نظر بریدگی و خراش بررسی کنید، مراقب باشید، اگر احساس خود را نسبت به انگشت یا پا از دست داده اید، برای مثال، بریدگی را در زمانی که اتفاق می افتد احساس نکنید. انگشتان دست و پا را محافظت کنید و از قرار دادن آنها در معرض سرما خودداری کنید.
پیشگیری از عفونت. جریان خون پایین به اندام ها به این معنی است که بدن نمی تواند به راحتی در برابر عفونت مقاومت کند. بریدگی ها و خراش های کوچک به راحتی می توانند به عفونت های جدی تبدیل شوند.
هر بریدگی را با آب و صابون تمیز کنید، پماد آنتی بیوتیک بزنید و آن را با یک باند تمیز بپوشانید. مراقب هرگونه بریدگی یا خراشیدگی باشید تا مطمئن شوید که در حال بهبود هستند. اگر بدتر شدند یا به آرامی بهبود یافتند، فوراً به پزشک مراجعه کنید.
مراقبت از لثه. به طور منظم به دندانپزشک مراجعه کنید تا لثه ها و دندان های خود را سالم نگه دارید و از بیماری لثه که در شکل مزمن آن با بیماری بورگر مرتبط است، جلوگیری کنید.
پرهیز از دود دیگران. علاوه بر اینکه خودتان سیگار نکشید، مهم است که از دود دست دوم نیز اجتناب کنید.

آماده شدن برای قرار ملاقات

می توانید با مراجعه به پزشک خانواده شروع کنید، که در نهایت ممکن است شما را به فردی که در بیماری های خونی متخصص است (متخصص عروق) ارجاع دهد.

آنچه می توانید انجام دهید

برای استفاده حداکثری از قرار ملاقات خود، با اطلاعات و سوالاتی برای پزشک خود آماده شوید.

هر علائمی را که تجربه می کنید، از جمله مواردی که ممکن است بی ارتباط با دلیلی که قرار ملاقات را تعیین کرده اید به نظر برسد.

اطلاعات شخصی کلیدی را یادداشت کنید، از جمله اینکه آیا تا به حال سیگار کشیده اید، و چه تعداد در روز، یا اگر در معرض ضربه به دست ها یا پاهای خود قرار گرفته اید، مانند استفاده از چکش یا سایر ابزارهای ارتعاشی.
فهرستی از تمام داروها و همچنین هر نوع ویتامین یا مکملی که مصرف می‌کنید.
در صورت امکان یکی از اعضای خانواده یا دوستان خود را همراه داشته باشید. گاهی اوقات به خاطر سپردن تمام اطلاعاتی که در یک قرار ملاقات ارائه می شود، دشوار است. کسی که شما را همراهی می کند ممکن است چیزی را که از دست داده اید یا فراموش کرده اید به خاطر بیاورد.
سوالاتی را بنویسید تا از پزشک خود بپرسید.

برخی از سوالات اساسی که باید از پزشک خود بپرسید عبارتند از:

محتمل ترین دلیل علائم من چیست؟
آیا احتمال دیگری برای علائم وجود دارد؟
به چه نوع آزمایشی نیاز دارم؟
آیا وضعیت موقتی است یا طولانی؟
چه گزینه های درمانی قابل ارائه است، و کدام را توصیه می کنید؟
من این شرایط سلامتی دیگر را دارم. چگونه می توانم این شرایط را با هم مدیریت کنم؟
آیا محدودیتی وجود دارد که باید رعایت کرد؟
آیا باید به متخصص مراجعه کنم؟
بروشور یا موارد چاپی دیگری وجود دارد که با خود به خانه ببرم؟ بازدید از چه وب سایتی را توصیه می کنید؟

علاوه بر سوالاتی که برای پزشک خود آماده کرده اید، از پرسیدن سوالاتی که در طول ملاقات برایتان پیش می آید دریغ نکنید.

از پزشک خود چه انتظاری دارید

پزشک ممکن است بپرسد:

چه زمانی شروع به علائم کردید؟
آیا همیشه علائم دارید یا می آیند و می روند؟
علائم چقدر شدید است؟
آیا به نظر می رسد چیزی شما را بهبود می بخشد؟
به نظر می رسد چه چیزی شما را بدتر می کند؟
آیا در حال حاضر از تنباکو به هر شکلی استفاده می کنید یا تا به حال از آن استفاده کرده اید؟
آیا پوستتان در پاسخ به سرمای زیاد تغییر رنگ می دهد؟
آیا ضربه های مکرری به ناحیه آسیب دیده ناشی از ابزار داشته اید؟